تاریخ و جغرافیای بناهای تاریخی ایران ساختمانهایی که در تمام ایران وجود دارند و بسیار دیدنی هستند. ملت ایران از دیر باز سازنده اندیشه های نوین، ساختمانهای بزرگ، بخششهای زیادی از پدافند ملی قوی بودند. برای این منظور لازم است، که ملت در تخصص خود هر چه بیشتر حرفه ای شوند، از گذشته خود به درستی و واقعی بدانند، و پا و ذهن را جلو بکشند، با فسیل شدن فکر و آل فسیل مبارزه کنند. گوشه های جامعه و قوت و ضعف آنرا بشناسند، و از توانایی خود و توده مردم آگاه باشند. به این ترتیب است، که ایران به راحتی می توان ملتی نمونه، در قاره کهن و جهان چون گذشته شکوفای خود باشد.
عکس بخشی از مجموعه پاسارگاد، در تابستان ۱۳۸۷ خورشیدی، عکس شماره ۴۵۲۵.
تاریخ و جغرافیای بناهای تاریخی ایران
تاریخ و جغرافیای بناهای تاریخی ایران
مجموعه پاسارگاد
مجموعه میراث جهانی پاسارگاد، یکی از بزرگترین مجموعه های آثار تاریخی قاره کهن دوران سلسله هخامنشیان است، که در ۸۵ کیلومتری شمال مرودشت، در منطقهٔ پاسارگاد از توابع شهرستان پاسارگاد، با مرکزیت سعادت شهر استان فارس واقع شده است. این مجموعه، پنجمین مجموعهٔ ثبت شده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران می باشد، که طی جلسه یونسکو در تیرماه سال 1383 چین برگزار شد. ابنیه هایی چون کاخ دروازه، پل، کاخ بار عام، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آب نما های باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه، استحکامات دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری، آرامگاه کوروش بزرگ، محوطهٔ مقدس و تنگه بلاغی است، به علت دارا بودن شاخص های فراوان با صد در صد آرا در فهرست میرث جهانی به ثبت رسید. هر اثر که در فهرست جهانی یونسکو جای می گیرد، طبق کنوانسیون میراث طبیعی و تاریخی باید از سوی کشور نگهدارندهٔ اثر، مورد توجه ویژه قرار گیرد، و انجام هر گونه اقدامی در به خطر افتادن آن ممنوع است.
پیشینه، سرزمین پارس زادگاه هخامنشیان بوده است. خاندان پارس، که به رهبری کوروش دوم (که از ۵۲۹ تا ۵۵۹ پیش از میلاد سلطنت نمود)، در سال ۵۵۰ پیش از میلاد، بر مادها پیروز شدند. بر پایهٔ سنت، کوروش دوم این منطقه را برای پایتختی انتخاب کرد زیرا در نزدیکی منطقه‌ای بود، که بر ایشتووبگو پادشاه ماد پیروز شد. این اولین پیروزی، پیروزی‌های دیگری چون غلبه بر لیدی، بابل نو، و مصر را به دنبال داشت. سلسله هخامنشیان بعداً توسط پسر او کمبوجیه (۵۲۲ تا ۵۲۹ پیش از میلاد) و، داریوش اول (۴۸۶ تا ۵۲۱ پیش از میلاد) تحکیم و گسترش یافت. از کوروش در انجیل به عنوان آزادی دهندهٔ بابل و کسی که یهودها را از تبعید باز گردانده یاد شده است. در ۷۰ کیلومتری جنوب پاسارگاد، داریوش بزرگ پایتخت نمادین خود شهر پارسه را بنیان نهاد، شاعری یونانی این شهر را پرس پلیس نوشته است. در دوره های بعدی، از تل تخت همچنان به‌عنوان یک دژ بهره برداری می شد، حال آنکه کاخها متروک شده و از مصالح آن دوباره استفاده شد. از سدهٔ هفتم به بعد، آرامگاه کوروش به نام آرامگاه مادر سلیمان خوانده می‌شد، و به یک مکان زیارتی تبدیل شد. در سدهٔ دهم یک مسجد کوچک در گرد آن ساخته شد، که تا سدهٔ چهاردهم از آن استفاده می‌شد. این محوطه توسط مسافرین طی سده‌ها بازدید شده، که باعث از دست رفتن تدریجی اجزا گوناگون آن گشته است.
مشخصات، محوطه باستانی پاسارگاد نخستین مکان پایتخت دینی سلسله هخامنشیان در قلب استان فارس، در دشت رودخانه بلوار قرار دارد، نام شهر اردوگاه پارس دلالت از موقعیت مهم مکانی دارد. محوطه پاسارگاد توسط کوروش بزرگ (کوروش دوم)، در سدهٔ ششم قبل از میلاد ساخته شد. محوطهٔ اصلی (۱۶۰ هکتار، حدوداً ۲.۷×۰.۸ کیلومتر)، توسط یک منطقهٔ طبیعی بزرگ احاطه و محافظت شده است، (حدوداً ۷۱۲۷ هکتار).
محوطهٔ اصلی شامل این بنا های تاریخی است:
آرامگاه کورش بزرگ در جنوب، تل تخت یا تل تخت سلیمان، سریر پادشاهی سلیمان، و استحکامات، واقع بر یک تپه در شمال محوطهٔ اصلی، مجموعهٔ سلطنتی در مرکز محوطهٔ اصلی شامل: بقایای ساختمان دروازه (دروازه R)، تالار عمومی (کاخ S)، قصرمسکونی (کاخ P)، و باغ سلطنتی (چهار باغ). در منطقهٔ شرق یک بنای کوچک قرار دارد (۱۶×۱۶ متر) که یک پُل تشخیص داده شده است. در شمال مجموعهٔ سلطنتی زندان سلیمان قرار دارد، یک برج سنگی، باحدوداً ۱۴ متر ارتفاع. تاریخ ساخت این بنا مشخص نیست، محوطهٔ اصلی شامل منطقهٔ حفاری شده است. در محوطهٔ حفاظتی اطراف، باقیمانده های دیگری نیز هستند: محدودهٔ مقدس (حدوداً ۵۵۰-۵۳۰ پیش از میلاد)، و محوطه های تل نوخودی، تل خاری، تل سه آسیاب، دوتلان، که برخی از اینها متعلق به ماقبل تاریخ هستند، همینطور مدرسه یا کاروانسرا (سده ۱۴ میلادی). در محوطهٔ حفاظتی همچنین پنج روستا وجود دارند، که کشاورزان در آنها ساکنند.
آرامگاه کوروش، مهمترین اثر مجموعه پاسارگاد، پیشتر مشهور به مشهد مادر سلیمان بود، و از سال ۱۸۲۰م. به بعد به عنوان آرامگاه کوروش کبیر مشخص شده است، چون گوهری در میان دشت خودنمایی می کند. حدوداً در ۵۳۰ تا ۵۴۰ قبل از میلاد از سنگ آهکی به رنگ سفید ساخته شده است. بنای آرامگاه میان باغ های سلطنتی قرار داشته، و از سنگ های عظیم که درازای بعضی آنها به هفت متر می رسد، ساخته شده است. تخته سنگ های آرامگاه با بست های فلزی، به هم پیوسته بوده است. که بعدها آنها را کنده و برده اند و اکنون جایشان به صورت حفره هایی دیده می شود، که بیشتر شان را تعمیر کرده اند. بنای آرامگاه دو قسمت مشخص دارد، یکی سکویی ۶ پله ای که قاعده آن مربع مستطیلی به وسعت ۱۶۵ متر مربع است، و دیگری اطاقی کوچک به وسعت ۵/۷ متر مربع که سقف شیب بامی دارد، و ضخامت دیوار هایش به ۵/۱ متر می رسد. پایه بنا (۱۳.۳۵×۱۲.۳۰ متر) از شش لایه پلکانی تشکیل شده است، که از آنها اولی به بلندی ۱۷۰ سانتی متر، دومی و سومی ۱۰۴ سانتی متر، و سه عدد آخری ۵۷.۵ سانتی متر هستند. ارتفاع کلی بنا در حدود ۱۱ متر است. در ورودی آرامگاه در سمت شمال غربی قرار داشته، و ۷۵ سانتی متر پهنای آن است. این درگاه کوتاه نیز دارای دو در سنگی بوده که از بین رفته است. خزانهٔ آرامگاه در بالاترین نقطه شکل یک خانهٔ شیروانی ساده با یک ورودی کوچک در غرب را دارد. تا حدود صد سال پیش باور بر این بود که، این بنا آرامگاه مادر سلیمان باشد، و در دوره اتابکان در زمان آل بویه، با استفاده از ستون های باقیمانده از کاخ های باستانی، مسجدی با نام مسجد اتابکی در گرد آن ساخته، و یک محراب کوچک در خزانه آرامگاه کنده کاری شد. در دهه ۱۹۷۰ بقایای مسجد پاکسازی شده، و تکه های تاریخی به نزدیکی مکان های اصلی شان باز گردانده شدند. پس از کشته شدن کوروش بزرگ در جنگ با ساکاها یا ایرانیان شمالی، جسد وی را مومیایی کرده، و درون تختی از زر نهاده و اشیای مهم سلطنتی و جنگی او را در کنار وی گذارده بودند. در شیب سقف آرامگاه دو حفره ی بزرگ وجود دارد، که برای سبک کردن سنگ ها و کم کردن از بار سقف ایجاد شده است، و برخی اشتباها، جای نگهداری کالبد کوروش و همسر وی دانسته اند. آرامگاه کوروش در همه دوره هخامنشی مقدس به شمار می آمده، این امر باعث گردیده، که در دوران اسلامی هم این تقدس حفظ شود، اما تعبیر اصلی بنا دیگر مشخص نبوده است، و از سوی دیگر مردم هم ساختن بنا های با عظمت سنگی را خارج از قوه بشری می دانسته اند، و به حضرت سلیمان که دیوان را برای کار های دشوار در خدمت داشته است، نسبت می داده اند. به همین جهت آرامگاه کوروش را هم از بنا های آن حضرت می شمردند، و آن را به مادر او نسبت می دادند و مشهد مادر سلیمان می خواندند.
استحکامات دفاعی تل تخت، این استحکامات با وسعتی حدود ۸۰۰۰ متر مربع، بر روی تپه ای عظیم در انتهای شمالی پاسارگاد قرار دارند. استحکامات مذکور، معماری چهار دوره را به خود اختصاص داده است:
ساختارهای سنگی، عموماً مربوط به دوره اول سلسه آخر هخامنشی .
ساختارهای خشتی، مربوط به دوره دوم سلسله آخر هخامنشی.
ساختارهای خشتی و سنگی، مربوط به دوره حکومت اشکانیان.
ساختاری خشتی، آجری و سنگی، مربوط به اواخر شاهنشاهی ساسانیان.
ساختار اول (سنگی)، به روش بنایی خشک و با استفاده از قالبهای بزرگ سنگی، و یک شیوه اتصالی بنام آناتیروسیس (Anathyrosis)، که تمدن های آسیای صغیر در سده ششم میلادی با آن آشنا بودند، بنا شده است. نقشه عمومی سکو یک متوازی الاضلاع با ابعاد تقریبی ۹۸×۷۹ متر، و با تو رفتگی هایی در کناره های شمالی و جنوبی، است. ارتفاع اصلی آن تقریباً ۱۵ متر بوده است. اولین مرحله از ساخت بنا توسط کوروش بزرگ انجام گرفته، و با مرگ وی در سال ۵۳۰ قبل از میلاد متوقف شد. مرحله دوم در دوران داریوش بزرگ با استفاده از آجر های خشتی (گلی) ساخته شد، (۴۸۶ تا ۵۲۲ قبل از میلاد).
مجموعه سلطنتی، این مجموعه در مرکز پاسارگاد قرار گرفته است، واز تعدادی کاخ تشکیل شده، که در اصل در محدوده مجموعه باغها معروف به چهار باغ قرار دارند. بدنه اصلی کاخها از سالن های ستون دار تشکیل شده است. تالار عمومی (کاخ S) حدوداً در سال ۵۳۹ پیش از میلاد ساخته شده. تالار ستون دار آن دو ردیف چهار ستونی دارد. پایه ستونها از سنگ سیاه هستند (۱.۴۳×۱.۴۳ متر)، و بدنه آنها از سنگ آهکی سفید است. پایه ستونها ۱.۰۴ متر و بدنه ستونها ۱۲.۰۶ متر ارتفاع دارند. سرستونها از سنگ سیاه بوده است. شواهدی موجود است که سر ستونها یک شیر مرکب شاخ دار و یال دار را نشان میداده است. کاخ یک سرسرا در هر طرف داشته است. برخی از نقوش برجسته درگاه‌ها حفظ شده‌اند، که پیکر انسان و دیوها را نشان می دهند. کاخ مسکونی کوروش دوم (کاخ P)، بین سالهای ۵۳۰ تا ۵۳۵ پیش از میلاد بنا شده است. سالن ستون دار این کاخ (۳۱.۱×۲۲.۱ متر)، پنج ردیف ستون و در هر ردیف شش ستون دارد، و سرسرای پر ابهت آن در جنوب شرقی به ابعاد ۷۵.۵×۹.۳ متر است. کاخ دروازه در حدود شرقی محوطه اصلی قرار دارد، و شامل یک تالار ستون دار با نقشه چهار ضلعی، و ابعاد ۲۵.۵×۲۸.۵ متر است. این تالار ۸ ردیف ستون دارد. این تالار دو در ورودی اصلی در محور طولی کاخ، و دو در فرعی در محور عرضی کاخ دارد. در یکی از چهار چوب های دروازه یک نقش برجسته مشهور از یک پیکر انسان مانند که بال هایی دارد دیده می‌شود. این طرح که تنها نقش باقیمانده در کاخ دروازه است، مردی را نشان می دهد که ریش انبوه و چهار بال که رو به مرکز تالار دارد. کوشک‌های (پاویلیون‌ها) A و B که در شرق و جنوب باغ شاهی قرار دارند، احتمالاً دو ورودی به باغ سلطنتی بوده اند. از این دو کوشک B بهتر حفظ شده است. این کوشک با ابعاد ۱۱.۷×۱۰.۱ متر، از یک سکوی چهار ضلعی از سنگ های آراسته تشکیل شده است.
آرامگاه کمبوجیه، آنچه از این بنا باقی مانده دیواری بلند به ارتفاع حدود ۱۴ و طول تقریبی ۷.۵ متر است. این بنا به بنای کعبه زرتشت در نقش رستم شباهت دارد، در حالی که از نظر قدمت قدیمی‌تر، و از نظر استحکام و فن ساخت نمایانگر اجرایی قوی‌تر از بنای کعبه زرتشت است.
محوطه مقدس، این محوطه که در ۳ کیلومتری آرامگاه کوروش، و در غرب مجموعه پاسارگاد واقع شده است، شامل تپه ای تاریخی و دو سکوی مجزای سنگی است. برخی از محققین اعتقاد دارند که سکوی سوم کشف نشده ای وجود دارد، که تثلیث خدایان باستانی، اهورامزدا، مهر و آناهیتا، را نمایشگر است.
کاروانسرای مظفری در دوره آل مظفر برای اسکان کاروان های تجارتی و زیارتی، که از مسیر جاده شاهی می گذشتند، کاروانسرایی با استفاده از سنگ های آورده شده از بنا های سلطنتی پاسارگاد به طرح چهار ایوانی در کنار آرامگاه کورش ساخته شده، که امروزه بقایای دیوار و شالوده آن قابل مشاهده است.
ثبت جهانی پاسارگاد توسط یونسکو،
دولت طرف: جمهوری اسلامی ایران نام ملک: پاسارگاد
موقعیت: استان فارس تاریخ دریافت: ۳۰ ژانویه ۲۰۰۳
طبقه بندی: مطابق طبقه‌بندیهای دارایی‌های فرهنگی شرح داده شده، در مقاله ۱ از پیمان نامه میراث جهانی سال ۱۹۷۲، این یک محل باستانی است.
شرح مختصر: پاسارگاد اولین پایتخت { دینی } سلسله‌ای امپراتوری هخامنشی بود، که توسط کوروش دوم در قرن ششم قبل از میلاد ساخته شد. کاخهای آن، طرح باغها، هم چنین آرامگاه کوروش نمونه‌های برجسته‌ای از اولین مرحله تکامل هنر، و معماری سلطنتی هخامنشیان هستند، و یک گواهی استثنایی از تمدن ایرانی است.
تاریخ و جغرافیای بناهای تاریخی ایران
تخت سلیمان
45 کیلومتر که از تکاب به سمت شمال شرق حرکت کنی محوطه ای تاریخی خودنمائی می کند، که یادگاری از دوران باستان و شاهنشاهی ساسانیان است. تخت سلیمان که یکی از سه آتشکده معروف ساسانی را در خود جای داده است، و محل تاجگذاری پادشاهان این سلسله بوده احتمالا در دوران پیروز، پدر بزرگ انوشیروان بنا شده است. هر چند کاوش های باستان شناختی در محوطه تخت سلیمان آثاری به جای مانده از دوران هخامنشی و مادی را نیز نشان داده است، اما شهرت این محوطه بیشتر مدیون بنا های دوران ساسانی است: آتشکده آذر گشنسب، معبد آناهیتا، موزه هدایا، کوه زندان و دژ بلقیس. بقایای یک کاخ به جای مانده از قرن ۱۳ میلادی امتیاز دیگری برای این مجموعه تاریخی است. مسافر تخت سلیمان علاوه بر مشاهده بنا های تاریخی در مقابل ایوان خسرو، دریاچه ای می بیند که همچون طاووس رنگ به رنگ می شود و بیننده را خیره می کند. دریاچه تخت سلیمان در عمیق ترین نقطه ۱۱۲ متر عمق دارد، و چشمه ای جوشان در بستر، آبی ۴۰ درجه را به آن می بخشد که در سطح حرارتش نصف می شود. مجموعه تخت سلیمان و منظر فرهنگی آن نخستین اثر ایرانی است که پس از انفلاب در سال ۱۳۸۲ به فهرست میراث جهانی یونسکو افزوده شد.
سایت تخت سلیمان: http://www.takhte-soleiman.com
امید است مسئولین تاریخی در تخت سلیمان دروغ های تاریخ را شناسایی کنند، و برای برداشت آنها از تاریخ تخت سلیمان جدیت بخرج دهند.
مردم روح دهنده تخت سلیمان
روستای نصرت آباد تکاب که تخت سلیمان امروزی است، از توابع بخش تخت سلیمان شهرستان تکاب، با مختصات جغرافیایی ۴۷ درجه و ۱۳ دقیقه طول شرقی و ۳۶ درجه و ۳۶ دقیقه عرض شمالی، در ۴۰ کیلومتری شهر تکاب قرار دارد. این روستا از شمال به روستای گوله گوله، از شرق به مجموعه آثار باستانی تخت سلیمان، از جنوب و غرب به ارتـفاعات طویله کوه و روستای احمد آباد علیا محدود می‌شود. نصرت آباد تکاب ۲۱۵۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. آب و هوای این روستا در بهار و تابستان معتدل و مطبوع و در پاییز و زمستان سرد است. که طبیعت روستا براحتی می تواند گردشگران ایرانی و خارجی را جلب نماید و در آمدی خوب برای مردم منطقه باشد.
روستای نصرت آباد تکاب حدود ۲۰۰ سال قدمت دارد. نام قبلی روستا تازه کند بوده، که امروزه اثری از آن باقی نمانده است. گویا پس از تخریب تازه کند، روستای نصرت آباد تکاب در دامنه تپه کم ارتفاع فعلی شکل گرفته و ساختار امروزی یافته است. مردم روستای نصرت آباد تکاب، به زبان های زیبا و شیرین آذری و کردی سخن می گویند. دین مردم این روستا اسلام با مذاهب تشیع و تسنن است.
الگوی معیشت و سکونت
براساس نتایج سرشماری سال ۱۳۷۵، روستای نصرت آباد تکاب ۸۲۸ نفر جمعیت داشته است، که در سال ۱۳۸۵ به ۱۰۰۰ نفر رسیده است. درآمد مردم این روستا، از طریق فعالیت های زراعی و دامداری تأمین می‌شود. اقلیم، خاک مناسب و جریان رودخانه‌های متعدد موجبات شکل‌گیری زراعت آبی و باغ‌های میوه از جمله باغ‌های سیب را فراهم نموده‌اند. گندم، جو و نخود عمده‌ترین محصولات زراعی روستا را تشکیل می‌دهند. دامداری نیز به شیوه سنتی رواج دارد، و فرآورده های آن ضمن مصرف خانوار به بازار عرضه می شود. تولید صنایع دستی از قبیل گلیم و فرش در میان زنان روستا رواج دارد.
نصرت آباد تکاب روستایی کوهپایه ای – دره ای با بافت مسکونی متمرکز است، که در شیبی نسبتاً تند استقرار یافته است. بعضی از واحد های مسکونی روستا به صورت پلکانی شکل گرفته‌اند. جهت خانه‌ها جنوبی است تا از نور خورشید حداکثر بهره گیری صورت پذیرد. خانه‌ها غالباً یک طبقه و شامل اتاق نشیمن، اتاق مهمانی، اتاق کرسی، تنورخانه، انبار، آغل، حیاط و سرویس بهداشتی است. از دیگر مشخصه های خانه های روستا، وجود ایوان در منازل دو طبقه است. اغلب این خانه‌ها ستون های چوبی دارند. مصالح بنا های مسکونی عمدتاً سنگ و گل و چوب است. لایه های ضخیم کاهگل پوشش اصلی دیوار های روستا است. بافت جدید روستا براساس اصول معماری جدید و مصالح مقاوم سیمان و آهن ساخته می‌شود.
جاذبه‌های گردشگری
استقرار روستا در منطقه‌ای کوهستانی و سرسبز، همراه با بارندگی های فراوان، جریان رودخانه متعدد، درختان متنوع با مناظر زیبای باغ‌های سیب، شرایطی را فراهم آورده است، که هر بیننده‌ای را به سوی خود جلب می‌کند. چشمه های متعدد آب گرم و سرد در اطراف مجموعه تاریخی تخت سلیمان از دیگر جاذبه های طبیعی پیرامون روستا است. روستا یک مسجد قدیمی و یک مسجد جدید دارد. مسجد قدیمی در بافت قدیمی روستا واقع شده و مسجد اصلی روستاییان محسوب می‌شود. مراسم دینی و عزاداری های خصوصی در هر دو مسجد برگزار می‌شود.
با وجود گرایشان دوگانه مذهبی و قومی، پیرامون هر دو مذهب با احترام به اعتقادات یکدیگر، مراسم دینی، ملی و مناسک خود را برگزار می‌کنند. در عروسی‌های هر قوم، موسیقی و آواز های دلنشین محلی کردی و آذری اجرا می شود. تنوع پوشاک مردم روستا علاوه بر تأثیر از اقلیم سرد، از تنوع قومی نیز متأثر است. مردم کُرد از لباس های محلی استفاده می کنند، ولی آذری‌ها، لباس‌های معمول در شهرها را بر تن می‌کنند. برخی از زنان آذری نیز از پوشاک ویژه محلی استفاده می‌کنند.
از عمده ترین محصولات صنایع دستی نصرت آباد تکاب می‌توان به قالی بافی، گلیم بافی و تولید سنتی انواع زیرانداز اشاره کرد. دار قالی و گلیم در اتاق کرسی نصب می شود و زنان روستا در زمستان و پاییز به بافت این نوع محصولات صنایع دستی اقدام می‌کنند. دسترسی: این روستا از طریق جاده ارتباطی تکاب – تازه کَند و همچنین زنجان – دندی – تازه کَند قابل دسترسی است، و جاده ای آسفالت دارد.
روستای نصرت آباد تکاب حدود ۲۰۰ سال قدمت دارد. نام قبلی روستا تازه کند بوده، که امروزه اثری از آن باقی نمانده است. گویا پس از تخریب تازه کند، روستای نصرت آباد تکاب در دامنه تپه کم ارتفاع فعلی شکل گرفته و ساختار امروزی یافته است. مردم روستای نصرت آباد تکاب، به زبان های زیبا و شیرین آذری و کردی سخن می گویند. دین مردم این روستا اسلام با مذاهب تشیع و تسنن است.
الگوی معیشت و سکونت
براساس نتایج سرشماری سال ۱۳۷۵، روستای نصرت آباد تکاب ۸۲۸ نفر جمعیت داشته است، که در سال ۱۳۸۵ به ۱۰۰۰ نفر رسیده است. درآمد مردم این روستا، از طریق فعالیت های زراعی و دامداری تأمین می‌شود. اقلیم، خاک مناسب و جریان رودخانه‌های متعدد موجبات شکل‌گیری زراعت آبی و باغ‌های میوه از جمله باغ‌های سیب را فراهم نموده‌اند. گندم، جو و نخود عمده‌ترین محصولات زراعی روستا را تشکیل می‌دهند. دامداری نیز به شیوه سنتی رواج دارد، و فرآورده های آن ضمن مصرف خانوار به بازار عرضه می شود. تولید صنایع دستی از قبیل گلیم و فرش در میان زنان روستا رواج دارد.
نصرت آباد تکاب روستایی کوهپایه ای – دره ای با بافت مسکونی متمرکز است، که در شیبی نسبتاً تند استقرار یافته است. بعضی از واحد های مسکونی روستا به صورت پلکانی شکل گرفته‌اند. جهت خانه‌ها جنوبی است تا از نور خورشید حداکثر بهره گیری صورت پذیرد. خانه‌ها غالباً یک طبقه و شامل اتاق نشیمن، اتاق مهمانی، اتاق کرسی، تنورخانه، انبار، آغل، حیاط و سرویس بهداشتی است. از دیگر مشخصه های خانه های روستا، وجود ایوان در منازل دو طبقه است. اغلب این خانه‌ها ستون های چوبی دارند. مصالح بنا های مسکونی عمدتاً سنگ و گل و چوب است. لایه های ضخیم کاهگل پوشش اصلی دیوار های روستا است. بافت جدید روستا براساس اصول معماری جدید و مصالح مقاوم سیمان و آهن ساخته می‌شود.
جاذبه‌های گردشگری
استقرار روستا در منطقه‌ای کوهستانی و سرسبز، همراه با بارندگی های فراوان، جریان رودخانه متعدد، درختان متنوع با مناظر زیبای باغ‌های سیب، شرایطی را فراهم آورده است، که هر بیننده‌ای را به سوی خود جلب می‌کند. چشمه های متعدد آب گرم و سرد در اطراف مجموعه تاریخی تخت سلیمان از دیگر جاذبه های طبیعی پیرامون روستا است. روستا یک مسجد قدیمی و یک مسجد جدید دارد. مسجد قدیمی در بافت قدیمی روستا واقع شده و مسجد اصلی روستاییان محسوب می‌شود. مراسم دینی و عزاداری های خصوصی در هر دو مسجد برگزار می‌شود.
با وجود گرایشان دوگانه مذهبی و قومی، پیرامون هر دو مذهب با احترام به اعتقادات یکدیگر، مراسم دینی، ملی و مناسک خود را برگزار می‌کنند. در عروسی‌های هر قوم، موسیقی و آواز های دلنشین محلی کردی و آذری اجرا می شود. تنوع پوشاک مردم روستا علاوه بر تأثیر از اقلیم سرد، از تنوع قومی نیز متأثر است. مردم کُرد از لباس های محلی استفاده می کنند، ولی آذری‌ها، لباس‌های معمول در شهرها را بر تن می‌کنند. برخی از زنان آذری نیز از پوشاک ویژه محلی استفاده می‌کنند.
از عمده ترین محصولات صنایع دستی نصرت آباد تکاب می‌توان به قالی بافی، گلیم بافی و تولید سنتی انواع زیرانداز اشاره کرد. دار قالی و گلیم در اتاق کرسی نصب می شود و زنان روستا در زمستان و پاییز به بافت این نوع محصولات صنایع دستی اقدام می‌کنند. دسترسی: این روستا از طریق جاده ارتباطی تکاب – تازه کَند و همچنین زنجان – دندی – تازه کَند قابل دسترسی است، و جاده ای آسفالت دارد.
مشکلات مردم روستا
مردم از مشکلات بسیاری که دارند می گویند، منجمله نداشتن درمانگاه، دبیرستان دخترانه، پیش دانشگاهی، باشگاه ورزشی، آب آشامیدنی مناسب، حمل و نقل عمومی و مرتب به شهر های اطراف، نداشتن امکات توریستی برای مسافران، و البته این مهم یعنی امکانات توریستی در روستایی که با داشتن طبیعت بی نظیر و اینهمه آثار تاریخی واقعاً خیلی بد است. امید است مسئولین به مشکلات مردم تخت سلیمان توجه ویژه نمایند که اینان نگه دارند تخت سلیمان باشکوه ایران عزیز هستند.
عکس انوش راوید در تخت سلیمان، تابستان ۱۳۸۷ خورشیدی، عکس شماره ۴۵۱۸.
توجه: اگر وبلاگ به هر علت و اتفاق، مسدود، حذف یا از دسترس خارج شد، در جستجوها بنویسید: وبلاگ انوش راوید، یا، فهرست مقالات انوش راوید، سپس صفحه اول و یا جدید ترین لیست وبلاگ و عکسها و مطالب را بیابید. از نظرات شما عزیزان جهت پیشبرد اهداف ملی ایرانی در وبلاگم بهره می برم، همچنین کپی برداری از مقالات و استفاده از آنها با ذکر منبع یا بدون ذکر منبع، آزاد و باعث خوشحالی من است.