تاریخ و جغرافیای کشور هندوستان
تاریخ و تاریخ اجتماعی، سرزمین های هندوستان، ایران بزرگ، قاره کهن و شمال آفریقا خیلی بهم وابسته و نزدیک هستند، به همین جهت تاریخ این کشور را با دید دیگری بطور خلاصه بمرور می نویسم و پست می کنم. در تاریخ عده ای تاریخ نویس کم سواد، بویژه اکادمی های فرنگی، با درهم کردن نام مکان های جغرافیایی، بشدت باعث شده اند تاریخ درهم ریزد. این نامها استان های تاریخی ایران، مانند: هند و چین و روم و غیره هستند، که از چند سده قبل کشور های هم نام برای این استانها تراشیده شده است، که همگی بنوعی از نام های جغرافیایی و واقعیت های تاریخ ایران، ایجاد شده و سرمشق گرفته است، این موضوعها در میان مطالب وبلاگ توضیح دارند. این کار غیر حرفه ای ساده اندیشانه تاریخی نویسی، باعث شده بسیاری از دست آورد های تاریخی ایران، به آن سرزمینها واگذار شود. بدین منظور از تاریخ کشور های هم نام با استان های تاریخی ایران می نویسم، و ادامه می دهم، و امیدوارم جوانان باهوش حرفه ای ایران، با پیگیری این مهم بتوانند گوشه های مختلف پنهان شده را بیابند، و دست آورد های ملی تاریخی ایرانی را مانند: تولید ابریشم، گوگرد و باروت و بسیار دیگر را، در ادامه حقوق تاریخی ایران از تصرف انیرانی پس بگیرند.
بزودی کامل پست می شود
خلاصه تاریخ هندوستان
کشوری که ما امروز هندوستان می نامیم، قبل از قرن ۱۴ میلادی آریا بهارات و چند نام دیگر داشت، هند که در تاریخ ایران باستان بسیار گفته شده است، هند استان ایران بوده، به استانهای تاریخی ایران مراجعه شود.
۴۱۰۰
عکس تاج محل هندوستان، عکس شماره ۴۱۰۰ از آلبوم عکس وبلاگ انوش راوید، قبل از پیدایش استعمار گران در هندوستان، و در زمان حکومت های بابری فارسی زبان، که در دروغ های تاریخی می گویند مغولها، هندوستان در رونق و شکوفا بود. در زمان بابری هندوستان براحتی می توانست وارد تمدن جدید بورژوازی، و سپس انقلاب صنعتی شود، اما حمله نادر شاه افشار که چون تیر پیکانی فقط دهلی را هدف قرار داد، سیستم هندوستان از هم پاشید، و راه ورود استعمار آماده شد. در این مورد تحقیقات و تحلیل های تاریخی خیلی کم است، آیا دسیسه ای برای حمله نادر به هندوستان وجود داشت، آیا جبر تاریخ بود؟ و پرسش های دیگر که باید درباره آنها بررسی شود.
خلاصه جغرافیای هندوستان
اوضاع طبیعی کشور هندوستان بواسطه وسعت سرزمین بسیار متنوع است، بهمین جهت این سرزمین را بدو بخش شمالی شامل حوزه رود های گنگ و سند، و بخش جنوبی که حاصلخیزی خاک تر وابسته به طغیان های رودخانه های سند و گنگ است.
* نوع حکومت: جمهوری فدرال، مساحت: 3287000 کیلومتر مربع، جمعیت: حدود یک میایارد و دویست میلیون نفر، پایتخت: دهلی نو، تعدادی از شهر های بزرگ بالای ۱۰ میلیون نفر: بومبای (بمبئی)، کلکته، مدرس، حیدر آباد، پونا، تیره انسانی: هندی ۹۷ و ایرانی ۳ درصد، دین: هندو ۸۲ %، مسلمان ۱۲ %، مسیحی و سیک و غیره ۶ درصد. زبان رسمی علمی: انگلیسی، زبان رسمی دولتی هندی، بیش از ۱۵۰۰ زبان و لهجه دیگر، واحد پول: روپیه، تاریخ استقلال 1947.
نخستین دوره تاریخ هند
نخستین قبایلی که در این سرزمین سکونت گزیدند غالباً دراویدی بودند و دوران اولیه تاریخ هند را دوره دراویدی می نامند. فرهنگ و سطح تکامل قبایل دراویدی تقریباً به پایه فرهنگ و سطح تکامل جوامع سومری و اکد می رسد کار مردم بیشتر کشاورزی در زمین های آبیاری شده و دام پروری بود.
تاریخ معاصر هندوستان
کنگره ملی هند
سال ۱۹۲۲ استعمار گران انگلیسی موفق شدند، به جنبش آزادی بخش ملی هندوستان ضرباتی وارد آورند، دادگاه ها و محاکمه و مجازات مبارزان راه استقلال را ادامه دادند. ارگان های استعماری حکومت آتش اختلاف بین هندو ها و مسلمانان را شعله ور ساخت، تا از اتحاد زحمت کشانی که به ادیان گوناگون اعتقاد داشتند جلو گیری کند. این امر همبستگی طبقاتی زحمتکشان را مشکل می نمود، و به نفع استعمار تمام می شد، اما در ۱۹۲۸ ــ ۱۹۲۹، بویژه در زمان عمیق تر شدن بحران اقتصادی جهان اعتلای جنبش ضد امپریالیستی از نو آغاز شد. همین سالها بسیاری از موسسات صنعتی تعطیل شدند، و تولید روبه کاهش رفت، بیکاری افزایش یافت، حقوق کار عموماً ۳۰ الی ۴۰ درصد کم شد. بحران کشاورزی در وضعیت سنگینی خود را نمایان ساخت، از میزان زمین های زیر کشت کاسته شد، و بر شمار روستائیان بی زمین افزوده گردید. فقر و گرسنگی بر پاره ای از مناطق سایه انداخت، با همه اینها نهاد های بریتانیائی مالیاتها را افزایش دادند. تمام اینها که ناشی از ستم استعمار انگلیس بود، خشم مردم را قوت بخشید. شرکت فعالانه کارگران، دهقانان، خرده بورژوازی و روشنفکران در جنبش آزادیبخش ملی، کنگره هندوستان را وادار ساخت، تا از ارگان های حکومت انگلیس پاره ای خواستها را طلب نمایند.
گاندی برنامه ای شامل ۱۱ ماده، به نام کنگره ملی هند اعلام نمود، رئوس آنها بشرح زیر است:
کاهش ۵۰ درصدی از مالیت های زمین، الغای انحصار دولتی بر نمک و مالیات بر نمک، لغو تعرفه های حمایت آمیز از کالا های بافتنی خارجی، کاهش پرداخت های رفاهی به مأموران انگلیس، آزادی زندانیان سیاسی، انحلال اداره پلیس مخفی، و…
در این برنامه خواستها اقتصادی ــ سیاسی گنجانیده شده بود، اما به اصول سیستم استعماری لطمه نمی زد، با اینهمه حکومت انگلیس این برنامه را رد کرد. در مارس ۱۹۳۰، گاندی در جواب آن، مبارزه مبنی بر عدم تابعیت شهروندی را اعلام نمود. این مبارزه با راهپیمایی مردم موسوم به راهپیمایی نمک، که علیه انحصار انگلستان بر نمک صورت گرفت آغاز شد. این انحصار برای مردم هندوستان یوغ سنگینی به شمار می رفت، گاندی از تمام هندیها دعوت کرد، که شخصاً به استخراج نمک بپردازند. او خود در رأس ۷۸ نفر از نمایندگان برجسته کنگره ملی مخالف با ارگان های حکومتی، در رابطه با انحصار نمک به ساحل دریای گجرات رفت، تا از آب دریا نمک تهیه نماید. راهپیمایی سه هفته ادامه یافت، و باعث شد که قشر های تازه ای از مردم به مبارزه علیه استعمار کشیده شده، و به شهرت گاندی و کنگره ملی افزوده شود.
با اینکه گاندی تلاش می کرد مبارزه عدم تابعیت شهروندی، به آرامی انجام پذیرد، اما در بسیاری از مناطق این حرکت گسترش یافته، به مبارزه مسلحانه ضد امپریالیستی تبدیل شد. در اواخر آوریل ۱۹۳۰، در شهر پیشاور مرکز ایالت شمال شرقی شورشی به وقوع پیوست، شهر دو هفته به دست شورشیان افتاد، برای سرکوبی شورش سربازانی را که دین هندو داشتند گسیل کردند. اما آنها از گشودن آتش به روی اهالی مسلمان پیشاور امتناع کردند. مبارزه مسلحانه ای که در ماه مه در شهر شولاپور مرکز صنایع بافندگی ایالت بمبئی بوقوع پیوست، از اهمیت کمی برخوردار نبود. کارگران بافندگی انگلیسها را از شهر خود رانده، و دو هفته شهر را در دست داشتند. شورش مناطق روستایی را نیز فرا گرفت، در بعضی از این مناطق روستائیان نه تنها علیه اشغالگران انگلیسی، بلکه علیه مالکان زمین هندی نیز اقدام می کردند. حوادث نشان می داد که مردم رفته رفته، از شیوه های صلح آمیز مبارزه به صورت روز افزون دور می شدند. ارگان های حکومتی بریتانیا نسبت به شورشیان مجازات های سختی را در پیش گرفتند، آنها در بزرگترین شهر های هندوستان حکومت نظامی اعلام کردند. بسیاری از نمایندگان کنگره ملی هند زندانی شدند، به این ترتیب دوائر حاکم انگلیسی می کوشیدند، که جنبش آزادیبخش ملی را دو پاره نموده، و از طریق سازش با بخش معتدل بورژوازی و مالکان آن را تضعیف کنند.
عکس های مراسم دینی هندوستان، که بسیار دیدنی و زیبا و رنگی هستند، عکس های ۴۱۰۱ آ و ب، استعمار گران خیلی تلاش و تبلیغات می کردند، تا هندی ها گرفتار دینها و خرافات شوند، در صورتی که قبل از استعمار در هندوستان دینها و مراسم دینی وجود داشت، ولی خرافات در آنها خیلی کم بود. مشکل اساسی مردم هندوستان تا آخر قرن ۲۰ این بود، که نمی توانستند خود را از اینهمه خرافات رها کنند، تا اینکه در قرن ۲۱ انفجار موج نو دارد کم کم جوانان با هوش آنها را بیدار می کند، و حرکت به جلو را آغاز کرده اند. این شتاب چندانی است، و می گویند، در آینده تا ده بیست سال دیگر هندوستان دومین اقتصاد دنیا بعد از چین می شود، البته باشندگان دچار بحران امپریالیسم نو خواهند شد.
سیاست های کنگره ملی هند
رهبران کنگره ضمن جلب کارگران، دهقانان، صنعتگران و روشنفکران، به جنبش آزادی ـ ملی هندوستان می کوشیدند، با شیوه های غیر قهر آمیز مبارزه مردم را محدود نموده، از طرح خواست های طبقاتی زحمتکشان و نفوذ اندیشه های قهر آمیز مبارزه در میان مردم جلوگیری کنند. رهبریت کنگره ملی هندوستان تحت تأثیر نیرومند جناح راست قرار داشت، که از بورژوازی و مالکان بزرگ دفاع می کرد. این گروه از فعال شدن مردم به هراس افتاده، و آماده بودند از طریق سازش با انگلیسها حقوق دومینیون، برای هندوستان کسب نمایند. اما جناح چپ متشکل کنگره ملی هند، به مقابله با این سیاست برخواست، این گروه بخشی از بورژوازی ملی، خورده بورژوازی، و جوانان مدرسه را متحد می ساخت.
یکی از رهبران جناح چپ جواهر لعل نهرو Jwaher lal Nehru 1886 ــ ۱۹۶۴ ، بود. او در خانواده نماینده بر جسته کنگره ملی هند متولد شده بود، و پس از اتمام تحصیل در انگلستان به هند بر گشت، و یکی از فعالان جنبش آزادی ـ ملی و از رهبران کنگره ملی گردید. جناح چپ که در ارتباط با تشدید مبارزه ضد امپریالیستی رو آمده بود، با قاطعیت هر چه بیشتر از استقلال کامل هندوستان دفاع می کرد، رهبران کنگره ملی در اثر فشار مردم مجبور شدند، که استقلال کامل هند را در برنامه خود بگنجانند، اما آنها تلاش می کردند با نهاد های انگلیسی مذاکره کنند، و با سازش های پی در پی، از رشد و گسترش مبارزه انقلابی و تشدید تضاد های طبقاتی جلوگیری نمایند. ادامه دارد….
