آزار مسلمانان در میانمار
این روزها در فضای مجازی و رادیو تلویزیونها پر شده، اخبار و اطلاعات از آزار و اذیت و قتل عام مسلمانان روهینگیا، توسط بوداییان تندرو در کشور میانمار یا برمه سابق. مسلمانان میانمار، که از طرف دولت این کشور از حقوق شهروندی محروم شده‌اند، سازمان ملل متحد آنها را به عنوان «اقلیت دینی که در معرض بیشترین ظلم‌های انسانی در جهان قرار دارند» معرفی کرده است. در حال حاضر دولت این کشور تابعیت مسلمانان را انکار می‌کند، و آنها را مهاجران غیرقانونی از بنگلادش می‌خواند. بمنظور آگاهی درست و واقعی، درباره موضوع آزار مسلمانان در میانمار، پیشنهاد می کنم این مقاله را بخوانید.
مهم: منطقه کامبوجیا یا کمبوجیه در اینجا، که جنوب شرق آسیا هم می گویند، از زمان هخامنشیان برای ایران دارای اهمیت استراتژیک بود، و باید آنجا را با دقت تاریخی علمی در جغرافیای سیاسی دید. همچنین مراقب بود در دام و ترفند استعمار در مسئله میانمار نیافتاد، و هوشیارانه به این موضوع نگاه کرد. بهتر است برای بررسی موضوعات و مسائل، احساسات را کنار گذاشت، و دقت و پژوهش، دانش و تخصص را درک کرد و بکار برد.
تصویر آزار مسلمانان در میانمار، عکس شماره ۳۵۲۵.
لوگو عقلانیت و انسانیت پیشه کنید، عکس شماره ۱۶۲۲.
. . . ادامه دارد و بازنویسی می شود . . .
خشونت بر روهینگیا
موج تازه خشونت‌ها در این کشور در سال۲۰۱۷ پس از آن آغاز شد، که شورشیان روهینگیایی روز ۲۵ اوت به چند پست بازرسی پلیس و پایگاه های ارتش این کشور حمله کردند. درگیری‌های میان طرفین از آن زمان تاکنون (سپتامبر۲۰۱۷) چند صد کشته برجای گذاشته است. مشروح در پایین همین صفحه.
تصویر پلیس های کشته شده میانمار در حمله شورشیان، عکس شماره ۸۷۰۷.
مقام‌های میانماری شورشیان روهینگیایی را به آتش زدن خانه‌ها و کشته شدن افراد غیرنظامی متهم کرده‌اند، ولی ناظران حقوق بشر و آوارگان روهینگیایی، که به بنگلادش گریخته‌اند می‌گویند، ارتش این کشور با آتش زدن خانه‌ها و کشتن، در تلاش است تا روهینگیایی‌ها را مجبور به فرار کند.
رفتار مقام‌های کشور با اکثریت جمعیت بودایی میانمار با بیش از یک میلیون مسلمان روهینگیایی بزرگترین چالش برای آنگ سان سوچی، رهبر این کشور محسوب میشود، که از سوی منتقدان غربی متهم است، که کاری برای این جمعیت اقلیت نکرده است.
یانگی لی، گزارشگر سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر در میانمار، از آنگ سانگ سوچی، که در عمل رهبری این کشور را برعهده دارد، انتقاد کرده و گفته است، که خانم سوچی از اقلیت مسلمانان روهینگیا حمایت نکرده است.
تاریخ اسلام در میانمار
در دوران باستان دریانوردان ایرانی، در تمام شبه قاره هند و جنوب شرقی آسیا تا سرزمین هایی که بعد کشور چین نام گرفت رفت و آمد و تجارت داشتند. در ادامه دوران های تاریخی، دریانوردان ایران اسلامی در همین مسیرها رفت و آمد داشتند، و ضمن آن مهاجران از ایران و خلیج فارس در آن سرزمینها ماندگار شدند. متعاقب آن از قرن اولیه اسلامی، دین اسلام در میانمار گسترش یافت. همچنین بازرگانان مسلمان از مسیر های زمینی، که از منطقه غربی میانمار و ایالت آراکان در این کشور می‌گذشت، به مناطق غربی چین سفر می‌کردند. بسیاری از این افراد در منطقه ساحلی آراکان، اقامت گزیدند و نخستین مناطق تجمع مسلمانان را ایجاد کردند. سیاحان چینی در نوشته های خود از مناطق ایرانی‌نشین در مرز های بین میانمار و یونن، ایالتی در جنوب غربی چین، در قرن سوم میلادی یاد کرده‌اند.
تقریباً تا سال ۱۷۷۴ میلادی مسلمانان در آنجا مشکل نداشتند، در آن مقطع یک بودایی به نام بوداپایا در آن منطقه به قدرت می‌رسد، و با مسلمانان بنای ناسازگاری می‌گذارد، و اجرای قوانین اسلامی را ملغی می‌کند. از آن زمان به بعد اختلافات مسلمانان میانمار با دولت شروع میشود، حقوق مسلمانان نادیده گرفته میشود، تبعیض‌ها تشدید میشود، و مسئله مسلمانان به تدریج به عنوان یک معضل مطرح، و کشورهای منطقه متوجه این موضوع می‌شوند، و حتی به سطح بین‌المللی نیز می‌رود، و تا امروز نیز از موضوعات حقوق بشری در سطح بین‌الملل است. در این مدت تعدادی از مسلمانان گروه های چریکی تشکیل دادند، و مبارزاتی هم داشتند و برخی برای اینکه از این وضعیت رها بشوند، به کشورهای هند و بنگلادش مهاجرت کردند و در آنجا زندگی می‌کنند.
تسلط انگلیس ــ بعد از تسلط انگلیس بر سراسر میانمار در ۱۸۸۶ میلادی، پای هندی‌ها و نیز مسلمانان بنگالی به این کشور گشوده شد، و در ۱۹۲۱ تقریباً بیش از نیم میلیون نفر مسلمان هندی در میانمار ساکن شده بودند. مهاجرت مسلمانان هند به برمه، و به دست گرفتن مشاغل عمده تجاری، باعث نارضایتی مردم این کشور شد.
سال‌های ۱۹۳۰– ۱۹۳۸ ــ در این سالها اغتشاشات گسترده ای علیه مهاجران هندی صورت گرفت، و در جنگ جهانی دوم در خلال خروج نیرو های انگلیسی و ورود سربازان ژاپنی به میانمار، افراد قوم ماگ (بودایی مذهب)، به محله های مسلمان‌نشین در آراکان حمله‌ور شدند، و هزاران نفر از مسلمانان را کشتند.
سال ۱۹۳۸ ــ در این سال به دنبال افزایش خشونت علیه مسلمان ۲۰۴ نفر کشته حدود ۱۰۰۰ نفر زخمی و ۱۱۳ مسجد تخریب شد.
سال ۱۹۴۸ ــ با حضور ژاپنیها در آراکان، مسلمانان آن منطقه علیه ژاپنیها وارد عمل گردیدند، و با انگلیسی‌ها همکاری کردند. پس از تسلط مجدد نیروهای انگلیس بر آراکان در ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸ که میانمار به استقلال رسید، اداره امور منطقه عمدتاً به مسلمانان سپرده شده بود، مسلمانان آراکان از محمدعلی جناح رهبر مسلمانان هند خواسته بودند، که آراکان را نیز به عنوان قسمتی از پاکستان بپذیرد. این پیشینه سبب شد، که دولت مستقل میانمار، پس از آنکه در ۱۹۴۸ به قدرت رسید به آزار و اذیت مسلمانان به‌ویژه مسلمانان ناحیه آراکان بپردازد.
سال ۱۹۶۲ ــ دولت در این سال حج را ممنوع کرد. به دنبال فشار حکومت، بیش از نیم میلیون از مسلمانان برمه‌ای به کشور های بنگلادش، هند، پاکستان، مالزی، تایلند، سنگاپور، امارات، عربستان و ممالک دیگر مهاجرت نموده‌اند.
دولت برمه کنترل شدیدی بر فعالیت های مساجد اعمال می‌کند، آمار ازدواج و تمایل مردم جهت انجام قربانی در مراسم عید قربان و نیز آمار افرادی، که در مساجد به آموختن قرآن کریم مشغول می‌شوند، به دولت گزارش داده میشود.
در گزارش نشریه انگلیسی ساندی تایمز آمده است، که نظامیان قصد دارند، بودایی‌ها را به ایالت آراکان، در غرب میانمار که در گذشته مسلمان‌نشین بوده‌است، گسیل دارند. از ۱۴۳۰ تا ۱۷۸۴ در این منطقه قوانین اسلامی اجرا می‌شده است.
سال ۲۰۰۱ ــ در ۱۵ می این سال حملات جدیدی علیه مسلمانان شکل گرفت، ۲۰۰ مسلمان کشته شدند ۱۱ مسجد تخریب شد، و حدود ۴۰۰ خانه آتش گرفت. در همین روز ۲۰ مسلمان که در مسجدی در حال اقامه نماز بودند، کشته شدند.
سال ۲۰۱۲ ــ در این سال بعد از کشته شدن ۱۱ مسلمان توسط ارتش میانمار و حمله یک گروه بودائیان به اتوبوس حامل مسلمانان و کشته شدن یک بودائی در پاسخ به این حمله خشونت‌ها علیه مسلمانان آغاز شد. در چنین شرایطی بودایی‌ها با حمله به مناطق مسلمان‌نشین بیش از ۲۰۰۰ منزل مسکونی متعلق به مسلمانان را به آتش کشیدند، و بیش از یک صد هزار نفر را آواره و بی خانمان کردند.
سال ۲۰۱۶ ــ در این سال چندین مسجد در شهرهای مختلف تخریب شد. همچنین در اواخر این سال بوداییان افراطی به همراه ارتش این کشور حملاتی را علیه مسلمانان آغاز کردند.
سال ۲۰۱۷ ــ در ۲۸ اوت، خبرگزاری آناتولی اعلام کرد، در حملات صورت گرفته از ۲۵ اوت توسط ارتش میانمار در ایالت آراکان ۲ الی ۳ هزار مسلمان کشته شده‌اند. آنیتا شاگ سخنگوی شورای روهینگیای اروپا (ERC)، در این خصوص گفت: این قتل‌عام مسلمانان میانمار نسبت به سال ۲۰۱۲ و اکتبر گذشته صد برابر شده، و اوضاع هیچ‌گاه به این اندازه وخیم نبوده است.
خبرگزاری رویتر ۳۱ اوت گزارش کرد، که منابع سازمان ملل گفتند، در حدود ۲۷۴۰۰ نفر از مسلمانان روهینگیا در طی هفته گذشته به دلیل خشونت‌های میانمار به بنگلادش فرار کردند، و ۲۰ هزار نفر نیز در منطقه ای، که بین دو کشور که خارج از حاکمیت دو کشور است، تجمع کرده‌اند.
تصاویر تکان دهنده
این روزها تصاویر تکان دهنده از نسل کشی مسلمانان میانمار در همه جا بفراوانی دیده می شود، و شاهد افزایش حملات بودائی‌های تندرو هستیم، که در سایه سکوت رسانه‌های غربی و اصلی اسلامی، به کشتار و ویران و نابود کردن و تجاوز به مسلمانان این کشور می‌پردازند.
بسیاری از عکسها و فیلم های منتشر شده در فضای مجازی، درباره این آزار و اذیت و کشتار، از اتفاقها و جنایات همه جهان در چند دهه گذشته است، که بمنظور ایجاد احساست و لایک بیشتر توسط عده ای مغرض منتشر می شود، نمونه های آنها را در تلگرام ارگ ایران منتشر کردم.
توجه: بخشی از تصاویر واقعی و تکان دهنده در نماهنگ انتهای صفحه است.
دو نمونه از عکس های دیگر، که برای جنایت علیه مسلمانان روهینگیا می گویند، عکس شماره ۸۷۱۰. تصویر کشته شده های زلزله۱۷ آوریل ۲۰۱۰ در تبت که کاهنهای بودایی، مشغول مراسم دینی برای اجساد هستند، در این زلزله بیش از ده هزار نفر کشته شدند. تصویر سوخته کشته شده های مسابقه فوتبال در شرق جمهوری دموکراتیک کنگو، بخاطر انفجار تانکر سوخت در نزدیکی این مسابقه در ۳ ژوئیه ۲۰۱۰. در این حادثه بیش از ۲۳۰ نفر کشته شدند، بسیاری عقیده دارند عوامل بوکوحرام یک نارنجک آتشزا به این تانکر پرتاب کردند.
بسیاری از عکس ها و فیلم های منتشر شده در فضای مجازی، از ماجراهای همه جهان غیر از خشونت ها و آوارگی های روهینگیای راخین هستند، و بمنظور گمراه سازی افکار انجام می شود. ارگ ایران در ادامه روند ضد دروغ های تاریخی، این دروغها را نیز افشا می کند.
اخبار و پاسخ
اخبار: دولت میانمار تاکید دارد، که مسلمانان شهروند این کشور نیستند!
پاسخ انوش راوید: شهروند نبودن دلیل بر نسل کشی و اخراج کردن نمی شود، باید اقدامات قانونی انجام شود، و بعنوان پناهنده در سازمان ملل ثبت شوند.
اخبار: نیروهای امنیتی میانمار واکنشی به کشتار مسلمانان ندارند!
پاسخ انوش راوید: وظیفه دولتها بویژه دولتهای اسلامی و کنفرانس اسلامی و غیر متعهدها است، که دولت میانمار را وادار به حفظ امنیت کنند.
میانمار یا برمه سابق
ــ میان مار = درون سلامتی، سرزمین قوم سلامتی.
اتحادیه جمهوری میانمار، نام کشور برمه به زبان برمه‌ای، کشوری در آسیای جنوب شرقی است. پایتخت نایپیداو، بزرگترین شهر یانگون با نام پیشین رانگون، زبان رسمی زبان برمه‌ای.
تصویر پرچم کشور میانمار، عکس شماره ۸۷۰۱.
مساحت ۶۷۶٬۵۷۸ کیلومتر مربع چهلمین کشور جهان، جمعیت حدود ۸۰ میلیون نفر بیست و چهارمین کشور جهان. 65 درصد روستایی و ۳۵ درصد شهر نشین هستند.
تصویر نمودار جمعیت اقوام در کشور میانمار، عکس شماره ۸۷۰۲.
۶۸ درصد از مردم میانمار از تبار برمه‌ای، ۹ درصد کارن، ۷ درصد شان، و بقیه از دیگر اقوام هستند.
تصویر نمودار جمعیت دینی در کشور میانمار، عکس شماره ۸۷۰۳.
۸۹ درصد از مردم میانمار بودایی، ۴ درصد مسیحی، ۴ درصد مسلمان، و ۱ درصد نیز پیرو آیین هندو هستند.
میانمار از مستعمره های بریتانیا بود، که در سال ۱۹۴۸ به استقلال رسید. از زمان استقلال، این کشور شاهد درگیری های درازمدت میان اقوام پرشمار خود بوده، و یکی از طولانی‌ترین جنگ‌های داخلی را به خود دیده است.
از ۱۹۶۲ تا ۲۰۱۱ تحت یک رژیم نظامی اداره می‌شد، اما از پس از برگزاری انتخابات در سال ۲۰۱۲، این رژیم نظامی در سال ۲۰۱۱ رسماً پایان یافت، و حکومتی نیمه نظامی جایگزین آن شد، که این حکومت دست به یک رشته اصلاحات دموکراتیک زده است.
تصویر نمودار سن و سال جمعیت کشور میانمار، عکس شماره ۸۷۰۴.
میانمار کشوری است با منابع زیاد، اما اقتصاد آن یکی از کم‌توسعه‌یافته‌ترین اقتصادها در جهان است. جنوب برمه در سال ۲۰۰۸ در پی توفانی سهمگین به شدت ویران شد. در این سال نیمی از جمعیت میانمار از توفان نرگس زیان دیدند، و در این کشور دست کم ۷۸ هزار نفر در نتیجه توفان نرگس جان باخته، و ۵۶ هزار نفر نیز ناپدید شدند.
جالب: در هنگام ساخت پالایشگاه آبادان مسجدی در آبادان توسط کارکنان خارجی پالایشگاه که اکثراً از مسلمانان اهالی رانگون (پایتخت میانمار) و هند و پاکستان بودند، ساخته شده است، که این مسجد که به مسجد رنگونی‌ها معروف است، هم‌اکنون یکی از جاذبه های گردشگری شهر آبادان است.
تاریخ گفته شده
نخستین قومی که آثاری از تمدن خود را در برمه به‌جای گذاشتند، مردم پیو و مون بوده‌اند، که در شمال برمه سکونت داشتند. پس از آنها اقوام شان، کارون و کاچین از سرزمین‌های جنوب به مناطق امروزی برمه نفوذ کرده بودند.
نظر انوش راوید: شان می تواند همان انشان در جنوب ایران باشد، کارون نیز می تواند همان نام رود کارون باشد، و کاچین نیز همان چین استان در اینجا. با درک و دانش از پیدایش تمدن و دریانودری ایرانیان، و افسانه های سیامی و کامبوجی و غیره، تا حدودی می توان نتیجه گرفت، اولین مردم و تمدن از ایران و راه دریا به برمه رفتند، در این باره پژوهش های میدانی لازم است.
در اواخر سده هشتم میلادی در اثر تسلط اقوام شان و کارن در جنوب و مرکز برمه، مردم پیو به قسمت‌های شمالی رانده شدند. علت عقب رانده شدن این قوم گسترش سلطه تای بود، که در شمال و شمال شرقی برمه قدرت را در دست داشتند. قوم شان تا سده ۱۳ میلادی؛ در بخش‌هایی از برمه قدرت و حکومت را در دست داشتند، ولی در همین قرن این قوم عمدتاً به تایلند مهاجرت کردند.
در ۱۴۰۴ میلادی یک فرمانده نظامی برمه به نام آناوِرِاهتا به پادشاهی رسید، و دودمان موسوم به پاگان را بنیانگذاری کرد. این دودمان حدود دویست سال در برمه حکومت کرد.
در طی جنگ جهانی دوم، ارتش استقلال‌طلب برمه به‌وجود آمد، و ارتش مزبور طی ۱۹۴۱ همراه با ارتش ژاپن وارد مناطق جنوبی برمه گردید. پس از یک درگیری سخت در ماه مه ۱۹۴۵ رانگون پایتخت برمه کاملاً به تصرف نیروهای محلی برمه درآمد، ژاپنیها بیرون رانده شدند، و چیرگی انگلستان دوباره بر کشور برمه برقرار شد، و در سال ۱۹۴۸ استقلال خود را بدست آورد.
به طور کلی می‌توان گفت که به علّت اشغال کشور توسط نیروهای نظامی، تسلّط کامل نظامیان بر کشور و اجرای تدابیر شدید امنیتی و حفاظتی، سیاست فرهنگی مشخص و قابل توجهی از سوی دولتمردان کشور اتخاذ نگردیده، و فرهنگ و هنر کشور همچنان در حالت سکون و انزواء باقی‌مانده است.
کشور به لحاظ فرهنگی شدیداً تحت تأثیر کشور های همسایهٔ خود بر پایهٔ بودیسم است، که با مؤلفه های محلی نیز آمیخته شده است. تنوع قومی در برمه نقش مهمی در سیاست و تاریخ این کشور داشته، و کشور همچنان برای غلبه بر تنش های اجتماعی تلاش می‌کند.
نظامیان پس از کودتای سال ۱۹۶۲ توسط ژنرال نی وین، که منجر به سرنگونی دولت غیرنظامی نخست‌وزیر او نو شد، حاکمیت را در این کشور به دست گرفتند. از آن زمان رهبری برمه تحت کنترل رهبر نظامی شورای صلح و توسعه درآمد. این شرایط تا سال ۲۰۱۱ ادامه داشت، زمانی که شورا به دنبال انتخابات سال ۲۰۱۰ منحل شد، و مراسم تحلیف ریاست جمهوری دولت غیرنظامی برگزار شد.
استقلال بیرمانی
انگلستان آزادی هندوستان و بیرمانی را در یک زمان اعلام نمود، در ۱۹۳۷ سازمان کشوری بر گروه سازمان انگلیسی اعطا نموده بود. سازمان مرکب بود از یک حکمران کل انگلیسی، باتفاق وزرای بیرمانی همراه یک مجلس و یک سنا، که از طرف اقلیت محدود صاحبان مکنت و قدرت انتخاب می شدند. عملاً انگلستان تسلط خود را حفظ کرده بود، زیرا وزارت دفاع ملی و امور خارجه و دارایی در دست حکمران کل بود. علاوه بر این مناطق مرزی، که نیمی از کل مساحت کشور بود، از حوزه قدرت و کنترل وزرا و وکلا خارج بود.
بین 44 ــ 1942 در نتیجه اشغال، ژاپنیها سازمان انگلیسی را برانداختند، و استقلال کامل بکشور بیرمانی اعطا، و بیرمانی علیه انگلیس اعلام جنگ داد. پس از پایان جنگ انگلیسها درصدد برآمدند سازمان انگلیسی ۱۹۳۷ را دوباره برقرار سازند. لذا بکمک بعضی از نواب محلی، کابینه ای مرکب از بومیان تشکیل دادند، و رئیس نهضت ملیون و روزنامه نویسانی، که علیه انگلستان فعالیت داشتند مورد تعقیب قرار گرفتند. ولی مخالفت دامنه داری بدست یاری لیگ ضد فاشیست برای نجات مردم تشکیل شد، که مرکب از عناصر ناسیونالسیت و کمونیست ها و سوسیالیست ها و سندیکالیست های کارگران و کشاورزان تشکیل شد. این لیگ اعتصاب عمومی را اعلان، و عملاً کلیه امور کشور را فلج ساخت.
وقتی کارگران زمام حکومت را در انگلستان بدست گرفتند، وضع عوض شد، حکمران جدیدی به رانگون اعزام گردید، حکمران جدید فرستاده از لندن، شورای اجرایی مرکب از یازده عضو از اهالی بیرمانی تشکیل داد، که شش نفر اعضا لیگ ضد فاشیست بودند. لیگ ضد فاشیست برای همکاری با حکمران شرایطی پیشنهاد نمود، از جمله انتخابات عمومی برای تشکیل مجلس موسسان، و صدور اعلامیه از طرف دولت انگلستان، مبنی بر اینکه استقلال بیرمانی را برسمیت خواهد شناخت. این شرایط مورد قبول قرار گرفت، و کمی بعد در ژانویه ۱۹۴۷ هیئت نمایندگی بیرمانی به لندن رهسپار شد، تا نسبت بجدایی بیرمانی از حوزه دول مشترک المنافع، بحث و گفتگو کنند.
در نتیجه بیرمانی خود را از حوزه امپراطوری انگلستان، و دول مشترک منافع بکلی جدا ساخت، و بصورت یک دولت مستقل آسیایی در آمد،. دیگر هیچ قید و ارتباطی استعماری نه با انگلستان و نه با اروپا دارا نباشد. استقلال کشور چیزیست که بسهولت می توان وعده داد، اما مشکلات و با مسائل زیاد دارد، و بسختی می توان آنرا عملی ساخت. بیرمانی پس از اینکه خود را آزاد ساخت، دچار ی سلسله کشمکش های داخلی، و جنگ های خونین بدعاقبت شد، که هنوز هم گرفتار است.
نظر انوش راوید: استعمار انگلیس را نباید دست کم گرفت، پر از ترفند و کلک و تاریخ سازی و غیره است.
شورش های ایالت راخین همان آراکان
گویند!، آغاز بحران دور جدید به در درگیری بین یک فرد مسلمان با یکی از بوداییان، بر می‌گردد، که طی آن فرد بودایی کشته شد، و این واقعه خشم مردم محلی و مأموران دولتی را برمی‌انگیزد، این ماجرا بهانه‌ای برای افراط طلبان بودایی جهت حمله به روستاهای مسلمان نشین و آتش زدن منازل آنها شد. این خشونت‌ها درحالی ادامه دارد، که رئیس جمهور میانمار هفته گذشته اعلام کرد، "مسلمانان شهروند میانمار نیستند".
نظر انوش راوید: همانطور که در بالا نوشتم آغاز دور جدید دارای سابقه طولانی است، ولی تفاوت دور جدید از نفوذ و برنامه های استعمار و امپریالیسم است، باید دانست چه ترفند و سیاستی در کار آنهاست.
در سال ۱۹۸۲ قانون حقوق شهروندی به تصویب رسید، که به واسطه این قانون از میان ۱۴۴ قومیت موجود در میانمار ۱۳۵ قومیت حق شهروندی دریافت کردند، و ۹ دسته از اقوام اقلیت از حق شهروندی محروم شدند، که بزرگترین این قومیت‌های، قوم روهینگیا است.
دولت میانمار برای رفع اختلافات و مشکلات میان مسلمانان و بوداییان، سیاست کوچ اجباری کل ۶ میلیون مسلمان روهینگیایی را از منطقه آرکان اتخاذ کرده است. اما طبق آمار غیررسمی جمعیت این قوم که صد در صد آنها مسلمان هستند، به ۸ میلیون نفر می‌رسد. به واسطه این سیاست اتخاذ شده از جانب دولت قریب به ۱۵۰ هزار نفر از مسلمانان آرکان به بنگلادش، ۵۰ هزار نفر به تایلند، و ۴۰ هزار نفر به مالزی، و تعداد قابل توجهی به دیگر کشورهای آسیایی مهاجرت کردند.
در آخرین اظهار نظر رئیس جمهوری میانمار بیان شده است، که ۸۰۰ هزار نفر از این قوم را باید از میانمار اخراج کرد تا تنش‌ها پایان یابد.
کشور و سیاست
در حالی که برمه یکی از مستمرات بریتانیا بود، امضای موافقتنامه‌ای توسط ژنرال آنگ سان باعث شد، این کشور نهایتاً به استقلال برسد. در سال ۱۹۷۴ طیّ یک همه‌پرسی ملی، جمهوری سوسیالیستی برمه، رسماً تحت طرح‌ریزی قانون اساسی جدید، حیات دوباره یافت.
آنگ سان سوچی، دختر ژنرال سان، از رهبران جنبش استقلال طلبانه برمه، از سال ۱۹۸۸ فعالیت سیاسی خود را در آن کشور آغاز کرد. در آن سال، برمه دستخوش آشوب سیاسی بود، که در سال ۱۹۸۹ به روی کار آمدن ارتش و بازداشت وی منجر شد. در انتخابات پارلمانی سال ۱۹۹۰، در حالیکه خانم آنگ سان سوچی همچنان در بازداشت بود، جنبش طرفدار دمکراسی به پیروزی چشمگیری در برمه دست یافت. وی به عنوان رهبر لیگ ملی برای دموکراسی برمه، در سال ۱۹۹۰ در انتخابات عمومی برمه پیروز شد، ولی رهبران نظامی برمه این انتخابات را باطل اعلام کردند.
راهبان بودایی یکی از عوامل اصلی در تظاهرات سال ۲۰۰۷ علیه رهبران نظامی برمه بودند. پس از وقوع ناآرامی های پراکنده در اعتراض به افزایش قیمت سوخت بود، که راهبان بودایی بزرگترین تظاهرات ضد دولتی پس از سال ۱۹۸۸ میلادی را ترتیب دادند، و برای چند روز اوضاع را در پایتخت و سایر مراکز جمعیتی ملتهب کرد.
دولت عاقبت برای سرکوب ناآرامی‌ها وارد عمل شد، سازمان ملل از کشته شدن ۳۱ نفر در روند سرکوب ناآرامی‌ها خبر داد، در حالی که به ادعای راهبان بودایی تعداد واقعی کشته شدگان در این عملیات به مراتب بیشتر بوده است.
در پی انتخابات سال ۲۰۱۰، دولتی به ظاهر غیرنظامی اداره امور برمه را در دست گرفته، و برخی اصلاحات سیاسی را به اجرا گذاشته، که به عنوان مقدمه حرکت به سوی دموکراسی، با استقبال مخالفان داخلی و همچنین کشورهای غربی مواجه شده است.
در پی انتخابات ۲۰۱۵ و پیروزی حزب لیگ ملی برای دموکراسی، به رهبری خانم سو چی، این حزب اکثریت را در مجلس در مقابل حزب همبستگی و توسعه، که مورد حمایت نظامیان است بدست آورد. به دلیل مخالفت قانون اساسی برمه با ریاست جمهوری خانم سو چی به دلیل داشتن فرزندانی، که تابعیت انگلستان را دارند، هتین‌چیاو همراه قدیمی او بعنوان رئیس جمهور برمه انتخاب شد.
تقسیمات کشوری
کشور میانمار به هفت ایالت و هفت ناحیه تقسیم شده است. ناحیه‌ها مناطقی هستند، که بیشتر ساکنانشان را مردم قوم اکثریت بامار تشکیل می‌دهند. ایالت‌ها در میانمار به طور معمول منطقه سکونت یک قوم مشخص اقلیت را شامل می‌شوند.
تصویر نقشه استان های کشور میانمار، عکس شماره ۸۷۰۰.
|
|
ایالت/ناحیه
|
فرمانداری
|
شهرستان
|
شهر
|
بخش
|
وسعت
|
جمعیت میلیون
|
|
۱
|
ایالت کاچین
|
۳
|
۱۸
|
۲۰
|
۱۱۶
|
|
|
|
۲
|
ایالت کایاه
|
۲
|
۷
|
۷
|
۲۹
|
|
|
|
۳
|
ایالت کایین
|
۳
|
۷
|
۱۰
|
۴۶
|
|
|
|
۴
|
ایالت چین
|
۲
|
۹
|
۹
|
۲۹
|
|
|
|
۵
|
ناحیه ساگایینگ
|
۸
|
۳۷
|
۳۷
|
۱۷۱
|
|
|
|
۶
|
ناحیه تانینتاری
|
۳
|
۱۰
|
۱۰
|
۶۳
|
|
|
|
۷
|
ناحیه باگو
|
۴
|
۲۸
|
۳۳
|
۲۴۶
|
|
|
|
۸
|
ناحیه ماگوای
|
۵
|
۲۵
|
۲۶
|
۱۶۰
|
|
|
|
۹
|
ناحیه ماندالای
|
۷
|
۳۱
|
۲۹
|
۲۵۹
|
|
|
|
۱۰
|
ایالت مون
|
۲
|
۱۰
|
۱۱
|
۶۹
|
|
|
|
۱۱
|
ایالت راخین
|
۴
|
۱۷
|
۱۷
|
۱۲۰
|
|
|
|
۱۲
|
ناحیه یانگون
|
۴
|
۴۵
|
۲۰
|
۶۸۵
|
|
|
|
۱۳
|
ایالت شان
|
۱۱
|
۵۴
|
۵۴
|
۳۳۶
|
|
|
|
14
|
ناحیه آیه‌یاروادی
|
۶
|
۲۶
|
۲۹
|
۲۱۹
|
|
|
|
|
مجموع
|
۶۳
|
۳۲۴
|
۳۱۲
|
۲۵۴۸
|
|
80
|
جغرافیای میانمار
میانمار از شمال شرقی با چین، از شرق با لائوس، از جنوب شرقی با تایلند، از غرب با بنگلادش و از شمال غربی با هند مرز مشترک دارد، و از جنوب غربی با خلیج بنگال و از جنوب با دریای آندامان محدود میشود. یک سوم مرز خارجی میانمار را مرز آبی تشکیل می‌دهد.
میانمار با مساحت ۶۷۸۵۰۰ کیلومتر مربع دومین کشور بزرگ آسیای جنوب شرقی است. این کشور ۱۹۰۰ کیلومتر مرز آبی دارد.
سه رشته کوه اصلی در میانمار وجود دارد، که هر سه از شمال (هیمالیا) به جنوب کشیده شده‌اند. در شمال، کوهستان هِنگ‌دوآن مرز میانمار و چین را تشکیل می‌دهد. قله هکاکابو رازی، واقع در استان کاچین با ارتفاع ۵۸۸۱ متر بلندترین نقطه میانمار است.
چندین رشته‌کوه در میانمار وجود دارد، که کاملاً در داخل خاک این کشور قرار گرفته‌اند، از آن‌جمله، راخینه یوما، تپه‌های شان، و تپه‌های تِناسِریم.
این رشته‌کوه‌ها میانمار را به سه شبکه رودخانه‌ای تقسیم می‌کند، به نام‌های ایراوادی، سلوین، و رودهای سیتائونگ. رودخانه ایراوادی که با ۲۱۷۰ کیلومتر طولانی‌ترین رود میانمار است، به خلیج مارتابان می‌ریزید. اکثریت جمعیت میانمار در دره ایراوادی سکونت دارد، دره‌ای که بین کوهستان راخینه یوما، و فلات شان واقع شده‌است.
شهرهای اصلی میانمار
|
|
ایالت/ناحیه
|
شهر
|
جمعیت
|
|
۱
|
یانگون
|
یانگون
|
۴٬۵۷۲٬۹۴۸
|
|
۲
|
ماندالای
|
ماندالای
|
۱٬۲۳۷٬۰۲۸
|
|
۳
|
نایپیداو
|
ماندالای
|
۹۲۴٬۶۰۸
|
|
۴
|
ماولامیاینگ
|
مون
|
۴۵۱٬۰۱۱
|
|
۵
|
باگو
|
باگو
|
۲۴۸٬۸۹۹
|
|
۶
|
پاتین
|
آیه‌یاروادی
|
۲۴۱٬۶۲۴
|
|
۷
|
مونیوا
|
ساگاینگ
|
۱۸۵٬۷۸۳
|
|
۸
|
میک‌تیلا
|
ماندالای
|
۱۸۱٬۷۴۴
|
|
۹
|
سیتوه
|
راکینه
|
۱۸۱٬۱۷۲
|
|
۱۰
|
مرگویی
|
تانینتاری
|
۱۷۷٬۹۶۱
|
اقتصاد میانمار
این کشور متأثر از چند دهه رکود، سو مدیریت و انزواء، حاوی منابع غنی است، اما اقتصاد آن کم‌ترین توسعه و پیشرفت را در جهان داراست.
تولید ناخالص ملی ۵۳٫۱۴ میلیارد دلار و متوسط رشد اقتصادی آن ۵٫۵ درصد در سال است، که پایین‌ترین رشد اقتصادی ناحیه مکونگ است.
در این میان، اتحادیه اروپا، سازمان ملل متحد و کانادا تحریم‌های اقتصادی سنگینی را علیه برمه تصویب کرده بودند.
میانمار در مراقبت از سلامت، یکی از بدترین کشورهای جهان است.
تصویر نمودار صادارات کشور میانمار، عکس شماره ۸۷۰۵.
تصویر نمودار واردات کشور میانمار، عکس شماره ۸۷۰۶.
تحصیلات ــ دولت میانمار هیچگونه تلاشی در جهت افزایش نرخ سواد بخصوص در مناطق روستایی انجام نداده است. در نتیجه سهم آندسته از افراد پانزده ساله میانماری، که قادر به خواندن و نوشتن می‌باشند، از ۶۰٪ در سال ۱۹۶۰ تنها به ۶۶٪ در سال ۱۹۷۰ افزایش یافت. کلیه دانشگاه‌های کشور توسط دولت نظامی در سال ۱۹۸۸ تعطیل گردید.
حقوق بشر ــ سازمان ملل متحد و تعدادی دیگر از سازمان‌ها سازگار و سیستماتیک نقض حقوق بشر را در این کشور گزارش داده‌اند، که از این موارد می‌توان به کودکان کار، قاچاق انسانی و عدم آزادی سخنرانی را نام برد. در سال های اخیر رهبری نظامی و امتیازات بزرگی و دموکراسی فعالانه‌ای را برقرار کرده، و به آهستگی قدم به آزادی و داشتن روابط با سازمان ملل متحد گذاشته است، اما سکوت مرگبار مجامع جهانی موجب شده تا مسلمانان میانمار ضمن زندگی در بدترین وضعیت ممکن، قربانی نسل‌کشی و خشونت های قومی و مذهبی در این کشور شوند. در جریان دور جدید نسل‌کشی مسلمانان، ۲۰ پسر بچه مسلمان از مدرسه ربوده، و پس از قطعه قطعه شدن، اجسادشان به آتش کشیده شده است.
زبان برمه‌ای
زبان برمه ای باماری زبان رسمی میانمار است، این زبان از سوی حکومت این کشور رسماً با نام میانمار شناخته میشود. اما اغلب همان نام برمه‌ای را به کار می‌برند، برمه‌ای زبان بومی کیان بامار (برمه‌ای) و دیگر زیر شاخه های وابسته است.
برای این زبان از خطی استفاده می‌کنند، که از خط زبان مون مشتق شده، و از خط برهمایی ریشه گرفته است.
زبان گفتاری و زبان نوشتاری ــ زبان میانماری به دو دسته رده‌بندی میشود، یکی شکل رسمی است، که در کار های ادبی، انتشارات رسمی، برنامه‌های رادیویی و سخنرانی‌های رسمی به‌کار می‌رود. دیگری شکل گفتاری است، که در گفتگوهای روزانه کاربرد دارد.
تاثیر زبان فارسی ــ از قرن شانزدهم میلادی که زبان فارسی، زبان رایج اهالی غرب برمه (آراکان) بود، بر زبان برمه‌ای نیز تأثیر گذاشت. امروزه نیز واژه های فارسی زیادی به‌ویژه اصطلاحات دریانوردی مانند بندر، شاه‌بندر، ناخدا در این زبان یافت می‌شوند.
حزب‌های سیاسی
بمنظور آگاهی های اجتماعی و سیاسی در این زمان، شناخت احزاب و گروه ها و پیروی و عضویت مردم در آنها، و تعداد شرکت کنندگان در انتخابات خیلی مهم است.
انتخابات ــ حزب اتحادیه ملی برای دموکراسی، که در ۱۹۸۸ تأسیس شد، در ۱۹۹۰ به پیروزی قاطعی در انتخابات سراسری دست یافت، ولی نظامیان حاکم آن را نپذیرفتند، و رهبر این حزب آنگ سان سو چی را تا ۲۰۱۰ در حصر خانگی نگه داشتند. این حزب انتخابات ۲۰۱۰ را تحریم کرد، اما پس از آغاز تغییرات در حکومت در انتخابات میان دوره‌ای ۲۰۱۲ شرکت کرد. در انتخابات آزاد نوامبر ۲۰۱۵ این حزب به پیروزی چشمگیری دست یافت، که این بار مورد پذیرش نظامیان واقع شد. در حالی که بر اساس قانون اساسی این کشور، آنگ سان سو چی به دلیل تابعیت خارجی فرزندانش نمی‌تواند به ریاست جمهوری انتخاب شود، تین چیاو از نزدیک‌ترین همراهان سو چی از این حزب، در مارس ۲۰۱۵ بعنوان رئیس جمهور انتخاب شد.
تصویر خانم آنگ سان سو چی، عکس شماره ۸۷۱۲.
مردم روهینگیا
روهینگیا مردمی مسلمان و هند و آریایی هستند، که در ایالت راخین در غرب میانمار زندگی می‌کنند. سازمان ملل متحد، و همچنین اغلب رسانه‌های بین‌المللی و سازمان های حقوق بشری مردم روهینگیا را جزو تحت ستم‌ترین اقلیت‌ها در جهان توصیف می‌کنند. در حالی که اصل این شرایط در ارتباط با سازمان ملل متحد هنوز نامشخص است. خشونت های قومی میان بوداییان، که اکثریت جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند، و اقلیت مسلمان روهینگیا تاکنون صدها کشته بر جای گذاشته، و هزاران نفر خانه و کاشانه خود را از دست داده و آواره شده‌اند.
تصویر تسلیم شدن یک مجاهد روهینگیا در ۱۹۶۱، عکس شماره ۸۷۰۹.
این مردم ۴ درصد کل جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند. مسلمانان روهینگیا و برخی از محققان معتقدند، که آنها بومی ایالت راخین هستند، در حالی که دیگر مورخان ادعا می‌کنند، که ایشان مهاجرانی هستند، که از بنگلادش به میانمار بیشتر طی دوره حکومت بریتانیا در برمه و به میزان کمتر، پس از استقلال برمه در ۱۹۴۸ و جنگ آزادیبخش بنگلادش در ۱۹۷۱ مهاجرت کرده‌اند.
بخش دیگری از مردم روهینگیا در بنگلادش، پاکستان، عربستان سعودی، تایلند، مالزی، اندونزی یا اروپا و استرالیا زندگی می‌کنند. اینان بازماندگان تجار و جهانگردان عرب و بنگلادشی هستند، و فرهنگ، زبان و هویتی خاص دارند.
مذهب مردم روهینگیا اسلام سنی با عناصری از تصوف است. دولت فرصت های آموزشی را برای آنها بسیار محدود کرده، و تحصیل در مدارس اسلامی محلی تنها گزینه آموزشی آنهاست. مساجد و مدارس در حال حاضر بیشتر در روستاها هستند. به طور سنتی، مردان به صورت جماعت عبادت می‌کنند، و زنان در خانه.
بیشتر جمعیت یک میلیون و سیصد هزار نفری روهینگیا از حق شهروندی میانمار محرومند، و در شرایطی مشابه با آپارتاید زندگی می‌کنند. بسیاری از آنان در کمپ های پناهندگان در نزدیکی مرز بنگلادش زندگی می‌کنند. بیش از ۱۴۰ هزار نفر از آنها به دنبال درگیری با قوم بودایی «راخینه» در ۲۰۱۲ به مناطق دیگر آواره شده‌اند. دولت میانمار اقلیت مسلمان روهینگیا را به عنوان مهاجران غیرقانونی تلقی می‌کند ، که از بنگلادش وارد شده‌اند. دولت بنگلادش نیز درقبال «مهاجران غیر قانونی» سیاست بسیار سرسختانه‌ای دارد، و از ورود آنها جلوگیری می‌کند.
روزنامه های دولتی میانمار از آنها با الفاظی چون «سیاهه»، «عربه» یا «بنگلادشیه» نام می‌برند. آن سانگ سوچی، رهبر مخالفین و حزب لیگ ملی برای دمکراسی هم از موضعگیری آشکار دربارهٔ آنها خودداری کرده و تاکنون هیچ حرفی در مورد خشونت با این اقلیت و سرکوب آنان نزده است.
مهاجرت از میانمار ــ پس از درگیری‌های قومی و مذهبی در کشور میانمار و کشتار مسلمانان روهینگیایی در این کشور، بسیاری از این افراد به کشور های دیگر مهاجرت کردند. برخی از این مهاجران در کشورهای دیگر نیز سرنوشت خوبی نداشتند، و به قتل رسیدند. اغلب این مهاجران در دام قاچاقچیان انسان گرفتار شدند.
شورش‌های ایالت راخین
شورش‌های ایالت راخین رشته منازعاتی است، که بین مسلمانان روهینگیا و قوم راخین در شمال ایالت راخین میانمار، از ۲۰۱۲ در جریان است. دور جدید شورش‌ها پس از هفته‌ها مناقشه فرقه‌ای شروع شد، و توسط بیشتر مردم دو سوی نزاع محکوم شده است. برخی صاحبنظران به کشتار ده مسلمان برمه‌ای به دست قومیت رانکین در پی تجاوز و قتل یک زن رانکین، به عنوان عامل اصلی اشاره می‌کنند. دولت با اعمال حکومت نظامی و افزایش نیرو در منطقه بدان پاسخ داده است.
پرسش از عموم: چرا بعد از نیم قرن تسلیم شدن، در عکس بالاتر، دوباره شورش های مسلحانه آغاز شد؟ آیا دور جدید شورش مسلحانه به داعش و طالبان مربوط است؟
خلاصه اجرایی ــ حملات مرگبار به پلیس گارد مرزی (BGP) در ۹ ژوئیه ۲۰۱۶ و روزهای پس از آن، و در روز ۱۲ نوامبر، و کشته شدن یک افسران ارشد و تعدادی نظامی دیگر، نشان دهنده ظهور شورشیان مسلمان جدید در این کشور است.
خشونت های فعلی با تغییر هر چه بیشتر در کیفیت، در دهه های اخیر متفاوت است، و به طور جدی چشم انداز ثبات و توسعه در کشور را تهدید می کند، و در کل پیامدهای خطرناک برای میانمار دارد. دولت با چالش بزرگی در کالیبره سازی و ادغام پاسخ های سیاسی و امنیتی، به منظور اطمینان از افزایش خشونت و تنش های میان جامعه تحت کنترل دارد. این نیز نیاز به توجه به نارضایتی و ترس از بودایی های راخین و تمام کشور و منطقه دارد.
دولت وظیفه برای حفظ امنیت و اقدام علیه مهاجمان دارد، همراه با ریسک بزرگ، پاسخ موثر را استفاده از نیروهای نظامی و تمرکز بر یک رویکرد سیاسی امنیتی می داند. این سیاست دولت ناامیدی و خشم بسیاری از مسلمانان را در راخین و میانمار بدنبال دارد، و نیز پیچیدگی امر و قوانین سیاسی و نظامی، دست آونگ سن سو چی را بسته، زیرا تحت قانون اساسی، هیچ گونه کنترل مستقیم بر ارتش ندارد.
گروه جدید شورشی که خود را "جنبش اعتقادات و نیز حرکت یقین" می نامد، اینطور بنظر می رسد، به وسیله کمیته روهینه های روهینگیا در عربستان سعودی رهبری می شود. آنها آموزش و تجربه های بین المللی تاکتیک های جنگی جدید دیده اند، و از حمایت قانونی فتوا های محلی و بین المللی، یعنی دیدگاه های قضایی مذهبی برخوردار هستند. آنها از جانب مسلمانان در راخین، و از جمله چند صد تن از نیروهای آموزش دیده محلی حمایت می شوند. این گروه تازه ظهور به خوبی سازمان یافته است، و ظاهرا به خوبی تأمین مالی می شوند.
دولت میانمار ضمن عدم درک استراتژی سیاسی جامع، برای حل چالش های پیچیده پیش آمده در راخین، انکار حقوق و عدم شهروندی روهینگیها را بعد تبعیض طولانی مدت علیه جمعیت مسلمانان مطرح کرده است. استفاده فعلی از نیروی نظامی و شبه نظامی در پاسخ به حملات ستیزه جویان، و آسیب رساندن به جمعیت بسیار آسیب پذیر مسلمان راخین، بعید است روهینگیها این گروه را کنار بگذارند، ولی باعث می شود مردم بیشتر جذب گروه جدید ستیزه جو جدید شوند.
برخی از رهبران مذهبی و جوامع محلی خشونت را به غیرقانونی می دانند، و از آن اجتناب می کنند، و درباره عدم خشونت قبلاً به توافق رسیده اند. اما واقعیت این است، که بیشتر مردم در حال حاضر در معرض خشونت هستند، و نشانگر نارسایی های اجتماعی و سیاسی عمیق، در طول سال های زیادی است. بهمین جهت جمعیت در خطر رادیکالیزه شده است، و این خواسته گروه هایی مانند داعش و طالبان است، و پدیده خشونت از هر نوع آن اجتناب ناپذیر است.
مهم: خطر نفوذ داعش و طالبان در راخین و سرزمین کمبوجیه جدی است، و این خطر بزرگی برای ایران است، حتی هزار نفر چریک آموزش دیده از راخین، با شرایط جغرافیای طبیعی که مانند ویتنام است، می توانند پوست دولت میانمار را بکنند.
پرسش های ایجاد شده
برای مسلمانان میانمار و کل سرزمین کمبوجیه، کلی پرسش ایجاد شده، که باید آنها را بدقت بررسی و پاسخ داد، و از هرگونه حرکت بدون دانش در موارد پرهیز کرد.
ــ آیا باید در مسئله جدید کاری نکرد؟
ــ آیا باید به نظامیان میانمار توصیه کرد؟
ــ آیا باید کمک فکری به آنگ سان سوچی نمود؟
ــ آیا باید گروه های چریکی و دفاعی دیگری ایجاد کرد؟
. . . و پرسش های زیاد دیگر . . .
تصویر بانوی اول کشور ترکیه در بنگلادش و مرز راخین و اردوگاه پناهندگان روهینگیا، همراه با رفتار و کمک های انسان دوستانه، عکس شماره ۸۷۱۱.
جنوب میانمار مانند ویتنام
مشکل های اصلی داعش و طالبان در سوریه و عراق:
1 ــ نبود نیرو های لازم بدرد بخور محلی، برای فعالیت های چریکی و جنگ های نامنظم در سوریه و عراق.
2 ــ نبود فضای سبز و جنگل و بیشه، که سبب آسیب پذیری زیاد در مقابل تجهیزات هوایی می شود.
این دو کمبود و موضوع مهم برای جنگ های چریکی در سرزمین کمبوجیه وجود ندارد، و جنگ ویتنام نشان داد، که پیروزی با چریک های عقیدتی در این مناطق است.
توجه: ارگ ایران آماده همفکری، برای علاقمندان حرفه ای، در امور اجتماعی و سیاسی سرزمین کمبوجیه بزرگ، بویژه راخین میانمار می باشد.
هاشم می گوید: هاشم ۲۶ ساله هستم، یک روهینگیایی‌هایی راخین، سلاح به دست گرفتم و در «جنبش آزادیبخش آراکان» می‌جنگم. با پیشنهاد ریش سفید های روستا بود، که به جنبش پیوستم. آنها به من گفتند، که راخین سرزمین ما است، و باید از آن محافظت کنیم. راخین ملیت ما است. جوانان زیادی همچون من با چنین ایده‌هایی به «جنبش آزادیبخش آراکان» پیوسته‌اند. همه اینهایی که می‌گویند ما تعدادی را ربوده و کشته‌ایم، اشتباه است. ما آنها را ربودیم، اما نکشتیم و چند روز بعد رها کردیم. این در حالی است، که دولت میانمار در تلاش است گروه ما را خشن معرفی کند.
پرسش انوش راوید: این ریش سفید های روستا که می گوید، که هستند؟ و از کدام منابع تغذیه می کنند؟ و چه منافعی دارند؟، آیا فقط برای دفاع از روهینگیاست، یا کاسه ای زیر نیم کاسه است؟ چرا روش های دیگر را بررسی نکردند؟، بدین جهت آمار زیر را بویژه آمار در عربستان مورد توجه قرار دهید.
جمعیت روهینگیا
آمار جمعیت روهینگیا در کشورهای مختلف، البته این آمار تغییرات و افزایش رشد جمعیت داشته است.
میانمار: 1.3 میلیون، عربستان سعودی: ۴۰۰ هزار، بنگلادش: 300 تا ۵۰۰ هزار، پاکستان: 200 هزار، تایلند: 100هزار، مالزی: 70 هزار، اندونزی و نپال و هند: 50 هزار، جمع: دو میلیون و پانصد هزار نفر.
ارتش آزادیبخش روهینگیا
تصویری از فرمانده ارتش آزادیبخش روهینگیا، که به مانند طالبان و داعش قیافه گرفتند، عکس شماره 8713.
به انگلیسی: Arakan Rohingya Salvation Army ، که به اختصار ARSA نامیده میشود، یک گروه شورشی روهینگیایی است، که در جنگل‌های شمال ایالت راخین در میانمار فعالیت می‌کند. این گروه گاهی با نام پیشین‌اش حرکت‌الیقین به انگلیسی: Faith Movement نیز شناخته میشود. بر اساس گزارش گروه بین‌المللی بحران در دسامبر ۲۰۱۶ این گروه به وسیلۀ عطاالله رهبری میشود. عطاالله یک روهینگیایی است، که در کراچی پاکستان به دنیا آمده، و در مکه عربستان سعودی بزرگ شده است. سایر اعضای رهبری ارتش آزادیبخش روهینگیای آراکان، گروهی از مهاجران روهینگیایی هستند، که در عربستان سعودی زندگی می‌کنند.
. . . .
مستندهای مربوط
مستند های بیشتر را در آپارات وبسایت ارگ ایران ببینید، لینک آن در ستون کناری
نماهنگ آزار مسلمانان در میانمار، نماهنگ شماره ۱۲۴۳.
منبع: اینترنت و تارنمای ارگ ایران
توجه ۱: اگر وبسایت ارگ به هر علت و اتفاق، مسدود، حذف یا از دسترس خارج شد، در جستجوها بنویسید: انوش راوید، یا، فهرست مقالات انوش راوید، سپس صفحه اول و یا جدید ترین لیست وبسایت و عکسها و مطالب را بیابید. از نظرات شما عزیزان جهت پیشبرد اهداف ملی ایرانی در وبسایت بهره می برم، همچنین کپی برداری از مقالات و استفاده از آنها با ذکر منبع یا بدون ذکر منبع، آزاد و باعث خوشحالی من است.
توجه ۲: جهت یافتن مطالب، یا پاسخ پرسش های خود، کلمات کلیدی را در جستجو های ستون کناری وبلاگ بنویسید، و مطالب را مطالعه نمایید، و در جهت علم مربوطه وبلاگ، با استراتژی مشخص یاری نمایید.
توجه ۳: مطالب وبسایت ارگ ایران، توسط ده ها وبلاگ و وبسایت دیگر، بصورت خودکار و یا دستی کپی پیس می شود، از این نظر هیچ مسئله ای نیست، و باعث خوشحالی من است. ولی عزیزان توجه داشته باشند، که حتماً جهت پیگیر و نظر نوشتن درباره مطالب، به ارگ ایران مراجعه نمایند.